Wonder in Afghaans gezin

Zonder dat ze het van elkaar wisten, waren de Afghaanse Milad, zijn twee broers en een zus de Bijbel aan het lezen. Groot was hun verbazing en blijdschap toen ze dit van elkaar ontdekten. Het jongerenkamp van Gave was voor Milad aanleiding om zich in het christelijk geloof te gaan verdiepen.

“We waren eerst met z’n negenen,” vertelt Milad (20) vrij zakelijk. “Maar een van mijn broers werd ontvoerd door Taliban. Hij is twee jaar later vermoord. We voelden ons niet meer veilig in Afghanistan en zijn gevlucht. Daarna begon ik afstand te nemen van de islam. Maar niemand wist dat, ook mijn familie niet.”

“Een van mijn vrienden, nodigde mij uit voor een jongerenkamp van Gave. Ik ging erheen omdat ik zin had in gezelligheid met andere jongeren. Ik had van mijn vriend niet begrepen dat het kamp iets met het geloof te maken had.”

Vervulling

“Ik vond het kamp echt leuk! Ik voelde me direct thuis. Een van de leiders, een Afghaan, vertelde me over zijn leven en las een verhaal over de verloren zoon. Dat heeft me diep geraakt. Alsof God zei: ‘Milad, wakker worden!’ Ik voelde me ook verloren. Ik had een fijn gezin, kreeg genoeg aandacht van vrienden en familie, maar toch voelde ik me leeg en alleen. Ik was op zoek, maar wist niet waarnaar. Ik wist dat dit de vervulling was van mijn leegte. Ik kreeg de moed om meer over het geloof in Jezus te leren en vroeg om een Bijbel.”

“Ik was op zoek, maar wist niet waarnaar.”

Stiekem

Op het azc had ik de Bijbel verstopt onder mijn kussen en las iedere avond. “Op een avond kwam mijn broer veel eerder onze slaapkamer in dan anders. Ik kon de Bijbel niet meer wegstoppen en hij vroeg wat ik aan het lezen was. Ik heb het hem verteld, maar was bang voor zijn reactie. Het gekke was dat hij niet boos was, maar verbaasd. Hij vertelde mij dat hij ook stiekem met het christendom bezig was. We spraken af om samen naar een kerk te gaan.”

Samen naar de kerk

God was nog lang niet klaar met dit gezin. “Onze oudere broer vroeg bij terugkomst: ‘En? Hoe was het in de kerk?’ Wij schrokken enorm. Hij vertelde dat hij via een vriend met het christendom in contact was gekomen, al een jaar eerder dan ik. Hij had het al die tijd verborgen gehouden. Vanaf dat moment spraken we af om met z’n drieën naar de kerk te gaan.”

In een adem vertelt Milad verder: “Het is nog niet afgelopen. Mijn oudste zus had contact met een andere Afghaanse familie. De moeder van dat gezin kon niet lezen en mijn zus ging er elke week heen om voor te lezen uit de Bijbel. Mijn zus voelde zich daardoor aangesproken. Uiteindelijk was de helft van ons gezin bezig met het christelijk geloof, zonder dat mijn ouders dat wisten.”

Droom

“We vonden de moed om het hen te vertellen en vroegen twee mannen uit de kerk om ons te helpen. Zij kwamen op bezoek. Zij vertelden onze ouders over het christelijk geloof. We spraken ook over het verdriet over onze door de Taliban ontvoerde broer. Die nacht kreeg mijn moeder een droom. Ze zag een man met een stralend gezicht. Naast hem stond een jongeman. De man zei: ‘Je zoon is veilig bij mij.’ Mijn moeder moest huilen en heeft mijn vader wakker gemaakt. Mijn vader wist zeker dat het Jezus was. De bevestiging dat onze broer nu veilig is bij Jezus Christus overtuigde ons.”

“Uiteindelijk zijn wij met z’n zessen tegelijk gedoopt. Een jaar later is mijn broertje ook gedoopt. Ik ben nu al drie keer naar de Gave-kampen geweest, samen met mijn broers en zus. Sinds wij met Jezus leven, leven wij met vertrouwen en moed, met licht in ons hart en hoop voor de toekomst.”

Auteur: Jacomine Oosterhoff