“Ik ben dichter naar God gegroeid.”

 “Ik wilde niet naar huis toen het kamp afgelopen was,” lacht Noori. “Mijn vrienden lachten me uit. Dan blijf jij maar hier, maar wij gaan weg, zeiden ze.” Dat Noori met volle teugen genoot van het Gave-kamp is niet verwonderlijk. “Ik heb veel meegemaakt. Er is veel verdriet in mijn leven. Maar op het kamp zijn vrienden en daar groeit mijn geloof in God.” 

Noori (22) komt uit Afghanistan. Na veel omzwervingen kwam hij acht jaar geleden in Nederland terecht. “Toen ik heel klein was werden mijn ouders gedood door de taliban. Ik ben toen met mijn tweelingbroer naar mijn opa gegaan. Ik denk dat ik ongeveer twaalf was toen ik bij hem kwam. Maar hij ging ook dood.”

Er volgde een moeilijke periode waarin Noori en z’n broer van de ene plek naar de andere zwierven. “De imams maakten het ons erg lastig. Ik wilde blijven in Afghanistan, maar ik had geen keus. We moesten weg. Tijdens de reis ben ik mijn broer kwijt geraakt. Ik heb hem nooit meer gezien. Ik ben naar Iran gereisd. En toen naar Turkije, Griekenland, en zo kwam ik in Nederland terecht.”

Noori was toen een jaar of vijftien. Hij had in het azc al kennis gemaakt met het christelijk geloof. Na een aantal mislukte asielaanvragen belandde hij drie jaar later op straat. “Ik wist niet wat ik moest doen. Het was zo moeilijk. Ik sprak de taal niet. Ik gebruikte drugs en alcohol en ik sliep buiten. Maar, toen ik christelijk werd, waren al mijn problemen in een keer weg.”

Drugs

“Toen ik op straat sliep, kwam er iemand naar mij toe. Die man was christen. Hij kwam elke dag en vertelde mij alles over God en de Bijbel. De eerste keer wist ik niet wie God was. Ik wilde mijn eigen wegen zoeken. Maar ik ben toch in de Bijbel gaan lezen. Daar stond alles in: dat ik niet moest drinken en geen drugs moest gebruiken en niet mocht gokken. Toen ik het verhaal van Jezus las, wist ik het zeker. Alleen Hij kan het goed maken tussen mij en God. Alleen bij Hem is leven. Ik ben gelovig geworden en gedoopt. Mijn vrienden lachten me uit. Ik ben ze allemaal kwijt geraakt. Maar in de kerk heb ik nieuwe vrienden gevonden.”

Vorig jaar ging Noori voor het eerst mee naar een jongerenkamp van Gave. “Het was echt geweldig. De mensen waren zo vriendelijk. We lazen veel in de Bijbel, gingen samen bidden en danken, het was echt leuk. En ook heel gezellig. Door het kamp ben ik dichter naar God gegroeid. Ik heb veel geleerd van andere mensen. En ik heb nieuwe vrienden gekregen.”

Toekomst

Noori durft nog niet te denken aan de toekomst. “Ik heb nog geen verblijfsvergunning. Ik weet niet wanneer die komt, ik moet wachten. Ik kan niet werken en mag niet naar school. Maar ik ga elke week naar de kerk en naar de  bijbelstudie. En ik hou van muziek luisteren. Zo kom ik de week door.”